بررسی ارتباط کیفیت زندگی مرتبط با صوت (vhi) در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون فارسی زبان

اهداف: در سال های اخیر، ارزیابی اختلالات صوت از روش های سنتی به رویکردهای جامع تری حرکت کرده که دربرگیرنده کیفیت زندگی بوده است. کیفیت زندگی مرتبط با صوت (vhi) پرکاربردترین ابزار «خودارزیابی » در بیماران دچار «معلولیت صوت» است. در بیماری پارکینسون صوت سریع تر و بیش از سایر زیرسیستم های گفتار تحت تأثیر قرار می گیرد. هدف این پژوهش، بررسی معلولیت ناشی از اختلال صوت متعاقب پارکینسون در میان فارسی زبانان است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، ۵۰ مُراجع مبتلا به پارکینسون (۳۵ مرد ۱۵ زن) از بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) دانشگاه تهران به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب و اطلاعات دموگرافیک آن ها ثبت شد. با تکمیل نسخه فارسی vhi از طریق بیماران، به کمک نرم افزار spss نسخه 18 نمره vhi-t و سه حوزه عملکردی، فیزیکی و عاطفی اختلال صوت در کل بیماران و به تفکیکِ جنس به دست آمد. یافته ها: ۸۳درصد بیماران، معلولیت ناشی از اختلال صوت را گزارش کردند و بین vhi-t و زیرآزمون هایش در دو جنس، تفاوتی دیده نشد. vhi-t و حوزه های عملکردی و عاطفی با سن رابطه مثبت داشتند. رابطه vhi-t و بخش عملکردی نیز با دیرش بیماری مثبت بوده و در مردان vhi-t و هر سه زیرآزمونش با دیرش ارتباط مثبت داشتند. نتیجه گیری: اغلب فارسی زبانان مبتلا به پارکینسون، اختلال صوت ناشی از بیماری را بر کاهش کیفیت زندگی خود مؤثر می دانند. افزایش سن و دیرش بیماری، بر اختلال صوت می افزاید و از کیفیت زندگی خواهد کاست؛ به خصوص بیماران از نظر عملکردی، معلولیت بیشتری را نسبت به اختلال صوت خود احساس می کنند. به نظر می رسد که مردان با افزایش زمان بیماری، بیش از زنان احساس معلولیت می کنند.